اولین تصویر رسمی فیلم Anemone منتشر شده است که در آن شاهد بازگشت دنیل دی لوئیس به بازیگری هستیم.
به نقل از هالیوودریپورتر ، دنیل دی لوئیس، بازیگر برنده ۳ جایزه اسکار پس از هشت سال دوری از سینما با فیلم Anemone به دنیای بازیگری بازمی‌گردد. اولین تصویر رسمی این اثر منتشر شده و قرار است فیلم در تاریخ ۴ مهر ۱۴۰۴، همزمان با آغاز جشنواره فیلم نیویورک، برای نخستین‌بار به نمایش درآید. این جشنواره تا ۲۲ مهر ادامه خواهد داشت.
فیلم Anemone اولین تجربه کارگردانی بلند رونان دی لوئیس، پسر دنیل دی لوئیس محسوب می‌شود که نگارش فیلمنامه آن را نیز به‌همراه پدرش بر عهده داشته است. در ادامه می‌توانید این تصویر را مشاهده کنید:
در خلاصه داستان رسمی فیلم آمده است: «یک درام خانوادگی تاثیرگذار درباره زندگی‌هایی که در اثر میراث‌های به‌ظاهر آشتی‌ناپذیر خشونت سیاسی و شخصی از هم پاشیده‌اند.» داستان در شمال انگلستان جریان دارد و ماجرای مردی میانسال با بازی شان بین را روایت می‌کند که خانه حومه‌شهری خود را ترک کرده و راهی جنگل می‌شود تا با برادر منزوی و گوشه‌گیرش با بازی دنیل دی لوئیس دیدار کند. این دو که با گذشته‌ای پیچیده و اسرارآمیز پیوند خورده‌اند، رابطه‌ای پر تنش و در عین حال گهگاه صمیمی دارند که دهه‌ها پیش بر اثر رویدادهایی ویرانگر برای همیشه دگرگون شده است.
این اثر که به گفته عوامل، سفری احساسی و پرقدرت به سوی رستگاری خانوادگی در شرایطی غیرممکن است، علاوه‌بر بازی‌های درخشان نقش‌های اصلی، میزبان هنرنمایی قابل‌توجه سامانتا مورتون و ساموئل باتملی بوده و فیلم‌برداری چشمگیر آن را بن فوردزمن انجام داده است.
آخرین حضور سینمایی دی لوئیس به فیلم Phantom Thread در سال ۲۰۱۷ بازمی‌گردد. او پیش از اکران آن اثر در بیانیه‌ای اعلام کرده بود: «دنیل دی-لوئیس دیگر به فعالیت در عرصه بازیگری ادامه نخواهد داد. او عمیقاً از تمام همکاران و تماشاگرانش در طول این سال‌ها سپاسگزار است. این یک تصمیم شخصی است و او یا نمایندگانش هیچ اظهار نظر بیشتری درباره آن نخواهند داشت.»
دی-لوئیس در گفت‌وگویی با مجله W توضیح داده بود که تصمیم به خداحافظی را باید «خطی پایانی» دانست: «تمام زندگی‌ام گفته‌ام که باید بازیگری را کنار بگذارم و نمی‌دانم چرا این‌بار فرق داشت اما این میل به کناره‌گیری در من ریشه دواند و به یک اجبار تبدیل شد. همیشه باید به ارزش کاری که انجام می‌دهم ایمان داشته باشم. اگر تماشاگر آن را باور کند باید برایم کافی باشد، اما مدتی است که دیگر این‌گونه نیست.»